Muzeum Zbrojownia na Zamku w Liwie postanowiło uczcić okrągłą rocznicę powstania zasłużonej dla Polski szabli okolicznościową wystawą. Udało się zgromadzić łącznie kilkadziesiąt egzemplarzy (!) tej broni z placówek muzealnych i od kolekcjonerów prywatnych. Ekspozycję uzupełnia zestaw pocztówek oraz czasopisma wojskowe z okresu międzywojennego.
Szabla model 1822 powstała we Francji, jej konstrukcja była wypadkową wcześniejszych modeli – szabli wzoru AN XI i AN XIII. Jej bezpośrednim poprzednikiem była szabla model 1816.
Szablę z 1822 r. użytkownicy rychło uznali za broń znakomitą. W rozmaitych wariantach i odmianach używana była na placach boju przez ponad sto lat, w armiach niemal całego świata. Jak zgodnie pisano w opracowaniach i publikacjach fachowych – 1822-ka zrobiła „oszałamiającą karierę”. Do dzisiaj funkcjonuje we Francji jako broń reprezentacyjna Gwardii Republikańskiej i elewów Szkoły Wojskowej Saint Cyr!
Bodaj najważniejszy epizod bojowego żywota szabli m. 1822 (poza Francją) jest związany z Polską. Szabla była używana już w Powstaniu Styczniowym. W 1919 r. – poprzez armię gen. Hallera – trafiła do odradzającej się Rzeczypospolitej. W latach 1919-1921 Polska Wojskowa Misja Zakupów zakupiła od Francji znaczne ilości owej broni, rozdzielono ją do wielu jednostek kawaleryjskich. Tam szabla przeszła ostatnią w swej historii ważną zmianę konstrukcyjną – usunięto z jej rękojeści obłęki boczne. Walczono szablą 1822 w wojnie polsko-bolszewickiej, potem używano jej jako broni ćwiczebnej. Po raz ostatni polscy kawalerzyści chwycili w dłoń 1822-kę podczas wojny obronnej w 1939 r.
